Z najnowszej interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0115-KDIT3.4011.553. 2018.1.WM) wynika, że przedsiębiorcy mogą ująć w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych do wysokości diet przysługujących pracownikom. Nie odliczą jednak faktycznych wydatków na wyżywienie.
W interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał, iż jest przedsiębiorcą, który zajmuje się zarządzeniem i doradztwem. Zawarł bezterminową umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Siedziba spółki znajduje się jednak w innym mieście. Wnioskodawca chce naliczać sobie diety i rozliczać je w swoich kosztach.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej powołał się na art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2018, poz. 1509 z zm.). Przepis wskazuje, iż „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.”
Zasada ta dotyczy wszystkich przedsiębiorców bez względu na rodzaj czy miejsce wykonywania czynności i nie ma możliwości jej wyłączenia.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał, że „osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom”.
Obecnie limity diet w podróży krajowej wynoszą 30 zł za dobę, natomiast w przypadku wyjazdów zagranicznych uzależnione są od tego, gdzie się udajemy. Limity można sprawdzić w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013, poz. 167).
